Thema Leugentje om bestwil

Geplaatst op 14 februari 2016 Geupdate op 6 april 2017

Pinocchio leert ons dat liegen niet mag. Toch blijft hij het onverbeterlijk doen. Zou het kunnen dat hij het eigenlijk niet zo erg vindt? Of dat hij het toch niet kan laten?  Of dat het eigenlijk leugentjes om bestwil zijn? Want die zijn niet zo erg, die mogen best wel.

Als we liegen met de beste bedoelingen, dan noemen we het een leugentje om bestwil. Klopt die rechtvaardiging wel? Want een leugentje om bestwil gaat niet om grote dingen. Het gaat niet om het beschermen van mensenlevens. Het zijn vaak kleine dingetjes die we rechtvaardigen met een leugentje om bestwil. Zoals net iets teveel geld uitgegeven, of te laat komen, of een verjaardag vergeten, of om een ander niet te kwetsen. ‘Oh, wat een prachtig cadeautje’ en het foeilelijk vinden. Iedereen snapt dan dat je een leugentje om bestwil vertelt. Het lijkt alsof leugentjes om bestwil acceptabel zijn omdat het slechts om kleine dingen gaat. Wat maakt het uit als het om een niemendalletje gaat, is het idee. Maar wie mag bepalen wat klein is? De leugenaar? En als het toch om een klein dingetje gaat, waarom dan niet gewoon eerlijk zijn?

Zou het lukken om een socratisch gesprek te voeren zonder leugentjes om bestwil? Of maken die het gesprek juist mogelijk?

Op donderdagavond 19 februari vindt in Alkmaar>> een socratisch gesprek over ‘Leugentje om bestwil’ plaats.